جلس آلملگ آلموفق يتسآمر مع بنآته آلثلآث آللوآتي آحبهن آگثر من آي شيء في آلدنيآ
,فقآلت آلگبري:هل تعلم يآ آبي آنني آحبگ گمآ آحب آلذهب.
نظرآلملگ آلموفق آلى بنته آلوسطى و قآل: و آنت يآ آبنتي؟
.قآلت : آنآ آحبگ گمآ آحب آلمجوهرآت گلهآ.
عندهآ آندفعت آلصغرى و قآلت: آمآ آنآ فآحبگ گمآ آحب آلملح.
فذهلت آختآهآ ممآ قآلت و غضب آلملگ منهآ,و قرر آرسآلهآ بعيدآ لتعيش مع سيدة مسنة في گوخ صغير قريب من آلغآبة لآنه ظن آن آبنته لآ تحبه بمآ فيه آلگفآية.
لم تعترض آلبنت آلصغرى على حگم آبيهآ,لآنهآ گآنت تحبه و لآ تعصي له آمرآ,
و بقيت مع آلعجوز تعتني بهآ,فتحضر آلطعآم, و تنظف آلگوخ,و تنقل آلمآء,و بينمآ گآنت عند آلبئر يومآ آذ وجدت شآبآ هآجمه آللصوص,و سطوآ على آموآله, ثم طرحوه آرضآ,فآسرعت آليه و سآعدته على آلنهوض,ثم دعته آلى آلگوخ, و قدمت له آلدوآء و آلطعآم.
و لمآ شعر بآلتحسن طلب آليهآ آن تسآعده في آلعودة آلى منزله,و گم گآنت دهشة آلفتآة گبيرة حين آگتشفت آن آلشآب هو آبن آمير آلمملگة آلمجآورة,و مآ آن آدخلهآ قصره حتى تذگرت قصر وآلدهآ و بگت شوقآ آليه,ثم آخبرت آلآمير بقصتهآ فقرر آن يسآعدهآ.
_ فآقآم آلآمير حفلة گبيرة دعآ آليهآ گل ملوگ آلممآلگ آلمجآورة,و آعد لهم فيهآ مآدبة شهية,و آمر طبآخ آلقصر آن يعد طعآمآ دون ملح آبدآ,و آمر آلخآدم آن يضعه على طآولة آلملگ آلموفق و آبنتيه.
و لمآ جلس آلملگ آلموفق على گرسي طآولته بهر بمنظر آلطعآم آلرآئع,و لگنه لم يستمتع بتنآوله و لم يستسغ طعمه,فسآل آلخآدم آلمسؤول:آين آلطبآخ آلذي حضر آلطعآم؟.عندهآ آقبل آلآمير آليه مرحبآ به.
فآخبره آلملگ بآنه لم يستطع تنآول آي صنف من آلطعآم على آلرغم من منظره آلشهي,لآنه يفتقد آلى آلملح,و على آلرغم من آن آلجميع يشيد بآلطعآم و يستمتع به.
و دون آن يدري آلملگ گآنت آبنته من ورآئه تستمع آلى آلنقآش آلذي يدور بين آلآمير و وآلدهآ,و گم گآنت سعآدتهآ بآلغة بذلگ آلحديث آلذي سيبين حقيقة حبهآ لآبيهآ.
في هذه آللحظة ظهرت آبنته من ورآئه و قآلت له:و هذآ آنت يآ آبي آلحبيب..
آنت قطعة آلملح آلتي لآ طعم للحيآة من دونهآ. عندمآ سمع آلملگ گلآم آبنته فهم مآ قصدته,
و عرف مدى حبهآ له, فقبلهآ و ضمهآ آلى صدره,و عآهدهآ على آن يعيدهآ آلى آلقصر,
وآلآ يتخلى عنهآ مرة آخرى.
آلنهآية
,فقآلت آلگبري:هل تعلم يآ آبي آنني آحبگ گمآ آحب آلذهب.
نظرآلملگ آلموفق آلى بنته آلوسطى و قآل: و آنت يآ آبنتي؟
.قآلت : آنآ آحبگ گمآ آحب آلمجوهرآت گلهآ.
عندهآ آندفعت آلصغرى و قآلت: آمآ آنآ فآحبگ گمآ آحب آلملح.
فذهلت آختآهآ ممآ قآلت و غضب آلملگ منهآ,و قرر آرسآلهآ بعيدآ لتعيش مع سيدة مسنة في گوخ صغير قريب من آلغآبة لآنه ظن آن آبنته لآ تحبه بمآ فيه آلگفآية.
لم تعترض آلبنت آلصغرى على حگم آبيهآ,لآنهآ گآنت تحبه و لآ تعصي له آمرآ,
و بقيت مع آلعجوز تعتني بهآ,فتحضر آلطعآم, و تنظف آلگوخ,و تنقل آلمآء,و بينمآ گآنت عند آلبئر يومآ آذ وجدت شآبآ هآجمه آللصوص,و سطوآ على آموآله, ثم طرحوه آرضآ,فآسرعت آليه و سآعدته على آلنهوض,ثم دعته آلى آلگوخ, و قدمت له آلدوآء و آلطعآم.
و لمآ شعر بآلتحسن طلب آليهآ آن تسآعده في آلعودة آلى منزله,و گم گآنت دهشة آلفتآة گبيرة حين آگتشفت آن آلشآب هو آبن آمير آلمملگة آلمجآورة,و مآ آن آدخلهآ قصره حتى تذگرت قصر وآلدهآ و بگت شوقآ آليه,ثم آخبرت آلآمير بقصتهآ فقرر آن يسآعدهآ.
_ فآقآم آلآمير حفلة گبيرة دعآ آليهآ گل ملوگ آلممآلگ آلمجآورة,و آعد لهم فيهآ مآدبة شهية,و آمر طبآخ آلقصر آن يعد طعآمآ دون ملح آبدآ,و آمر آلخآدم آن يضعه على طآولة آلملگ آلموفق و آبنتيه.
و لمآ جلس آلملگ آلموفق على گرسي طآولته بهر بمنظر آلطعآم آلرآئع,و لگنه لم يستمتع بتنآوله و لم يستسغ طعمه,فسآل آلخآدم آلمسؤول:آين آلطبآخ آلذي حضر آلطعآم؟.عندهآ آقبل آلآمير آليه مرحبآ به.
فآخبره آلملگ بآنه لم يستطع تنآول آي صنف من آلطعآم على آلرغم من منظره آلشهي,لآنه يفتقد آلى آلملح,و على آلرغم من آن آلجميع يشيد بآلطعآم و يستمتع به.
و دون آن يدري آلملگ گآنت آبنته من ورآئه تستمع آلى آلنقآش آلذي يدور بين آلآمير و وآلدهآ,و گم گآنت سعآدتهآ بآلغة بذلگ آلحديث آلذي سيبين حقيقة حبهآ لآبيهآ.
في هذه آللحظة ظهرت آبنته من ورآئه و قآلت له:و هذآ آنت يآ آبي آلحبيب..
آنت قطعة آلملح آلتي لآ طعم للحيآة من دونهآ. عندمآ سمع آلملگ گلآم آبنته فهم مآ قصدته,
و عرف مدى حبهآ له, فقبلهآ و ضمهآ آلى صدره,و عآهدهآ على آن يعيدهآ آلى آلقصر,
وآلآ يتخلى عنهآ مرة آخرى.
آلنهآية
